O GATO, O PATO E A AUGA
Había unha vez un gato que paseaba xunto a un pato, e este lle dixo:
-Ségueme.
O gato, vendo como atravesaba un charco de auga dixo:
-Seguirte non podo se por auga é. Terás que facelo ao revés.
-E por que non podes?
-Porque non.
Marchouse o pato pensativo e entón, pensou que o gato non tiña razón.
Ao seguinte día, o pato vixiou ao gato durante moito rato, ata que chegou o momento, e daquela botoulle un caldeiro de auga correndo. Ao gato gustoulle e arrepentido quedouse.
SENTENZA: Non penses que algo é malo sen sequera sabelo. JOSÉ L.
El águila y la flecha
Un día, un águila estaba posada en lo alto de una roca, en medio de un monte, esperando a ver sí aparecía algún conejo o liebre.
De repente, apareció un cazador y con una flecha hirió al águila.
El águila se dio cuenta de que la flecha estaba construida también con plumas, y mientras se moría dijo:
- Que pena terminar mis días a causa de mis plumas.-
Moraleja: Nos duele mucho más cuando nos hieren con nuestras propias armas. MANUEL
Ensinanza: Non debedes tirar nada ao chan, senón ao lixo.CLAUDIA
Ensinanza: Nunca te dispoñas a imitar as cualidades axeas si non teñen a preparación e condicións axeitadas para facelo, pode servir para quedar como un vulgar e fracasado envidioso. Luísa
Ensinanza:.....Hugo V
Érase unha vez un porquiño moi gordiño que tiña grande inquietudes; queira coñecer mundo pero a súa nai nunca o levaba de viaxe. Ela sentíase moi comodo na casiña, cousa moi natural despois de todo.
O noso porquiño andaba dun lado para outro, roncando a súa desgracia, ata que un día, decidiu marchar da casa e comezar a vagabundear por aí.
Camiñando, camiñando, encontrouse un canciño, que o saudou cun pequeno ladrido. ``Guau, Guau.´´-repetia o felino unha e outra vez. O porquiño, quería imitalo, pero resultaba moi difícil.
Máis adiante, o porquiño atopouse con outros animais, cada un de distinta raza. Primeiro fai un paxariño laranxa; despois, dona Cebra. Os dous saudaron usando o seu linguaxe que o porquiño intentaba imitar; o resultado do seu esforzo non era, en verdade, moi brillante, pero el insistía unha e outra vez.
Entretanto, dona Porca saíu en busca do seu fillo e non tardou en encontralo.
Chea de ledicia, saudouno soltando seus peliculiares ronquidos ``Oink, Oink.´´
O querer imitar a súa nai, o porquiño deuse conta de que o seu linguaxe era máis fácil para el e ademais o que mais lle gustaba era o Oink, Oink -repetía o porquiño mentres regresaba a casa, acompañado pla súa nai.
MORALEJA:Non pode saír da casa sen saber outros linguaxes.MARÍA
O "descanso" do gato
Era unha vez, un gato pequeno que andaba pola cidade. Nun momento mirou unha árbore e decidiu subir arriba para descansar. Non conseguía subir, de tantas veces que o intentou, uns cans (que non tiñan fame) maiores ca el que andaban por alí, mirárono e empezaron a rir. O gato, canso das súas risas, díxolle:
- Parar dunha vez.
- Es tan pequeniño, jajaja, que non sabes subir a unha árbore. Dixo un dos outros.
O gato volveuno intentar pero foi ridículo. Os outros volveron rir.
- Intentalo vós si é tan doado. Dixo o gato.
- Que doado. Mírate ti. Dixo o can máis maior.
O can cando foi a saltar, non chegou.
Volveuno intentar pero foi ridículo.
Os outros quedáronse pasmados.
- Que, non é tan doado e?
- Deixarme a min. Os máis maiores adoitan saltar máis. Contestou o can máis maior.
O gato miraba atentamente. Cando o can máis maior foi a saltar... No chegou. Todos se quedaron pasmados e quixeron intentalo. Pero ninguén o conseguiu.
- Non era tan doado. Ou equivócome. Dixo o gato.
Ensinanza: Non debes rirte dos demais porque hai veces que o teu non sabes. NOAOS RATOS QUE LLES DABA TODO IGUAL
Había unha vez, uns ratos moi descoidados, sempre tirando latas plásticos e lixo.
Un día, pasaron uns cans vagabundos e ao ver tanto lixo asustáronse e correron. Un dos ratos dixo:
- Non te preocupes, son cans mimados non soportan un pouco de lixo.
Así pasaron varios días e o rato seguiu repetindo o mesmo unha e outra e outra vez, ata que un día cando os ratos se dispoñían a irse a durmir. Enredáronse nuns plásticos e non conseguiron saír.
Á mañá seguinte volveron pasar os cans, e cando os ratos lle pediron axuda e estes responderon:
-Non facemos caso aos ratos mimados.
E ratos quedaron atrapados.
Ensinanza: Non debedes tirar nada ao chan, senón ao lixo.CLAUDIA
O gato que non necesitaba nada
Había unha vez un gato que vivía moi feliz nunha casa preto dun fermoso lago.
Este gato, chamado Pampli, non necesitaba amigos, xa que como dicía el:
- Teño todo o que me fai falta e non necesito amigos
Un día de primavera o gato Pampli, facendo a súa sesta no céspede descubriu unha formiga, e díxolle:
- Gato, queres ser o meu amigo?
E o gato contestoulle:
- Teño todo o que me fai falta non necesito amigos.
Entón, a formiga marchou.
Máis tarde unha xoaniña que pasaba por alí díxolle:
- Gato, queres ser o meu amigo?
E o gato contestoulle:
- Teño todo o que me fai falta non necesito amigos.
Entón a xoaniña marchou xogar xunto a formiga.
A hora de comer achegouse o gato unha vacaloura:
- Gato, queres ser o meu amigo?
E o gato contestoulle, xa un pouco farto:
- Teño todo o que me fai falta non necesito amigos.
Entón a vacaloura marchou xogar xunto a formiga e a xoaniña.
Máis tarde entraron no xardín o Señor González e a Señora González:
- Este gato o único que fai e ocupar espazo nesta casa. Os donos da casa abandonárono na rúa e o gato berrou:
- Xoaniña, formiga, vacaloura, axudádesme a atopar un fogar.
E as tres a unísono repetiron:
- Non quixeches antes ser o noso amigo agora terás que aguantar!
- Non quixeches antes ser o noso amigo agora terás que aguantar!
E o gato moi cabreado tivo que quedar só tirado na rúa, e aprendeu unha gran lección:
Ensinanza :
As veces creemos que temos todo o que nos fai falta pero o único que necesitamos e un bo amigo. LUCÍA
O motorista e o patinador.
Un día, un patinador estaba patinando por un paseo o lado da estrada . De repente pasou un motorista e díxolle:
-Que fas patinando, podendo moverte se cansarte?
-Pero ti tes que pagar cartos na gasolina, e eu non gasto nada.
- Eu podo ir mais rápido. Tocando un botón!
- Cos patines non se contamina.
-Cos patines chegas mais tarde a outros lugares.
-Xa, pero eu non teño que pagar cambiando as rodas cando se te pinchan nin o motor si se estropea nin outras pezas que teñas na moto e tampouco teño que pasar a revisión.
-E verdade.Ensinanza :? Hugo M.
O minalo que quixo relinchar
Tivo antigamente o minalo outra voz, una voz penetrante.
Pero un día escoitou a un cabalo relinchar admirablemente, e o quixo imitalo.
- Bou relinchar exactamente igual co cabalo - Dixo a minalo
- É que..., a miña voz non a pode facer calquera - Contestou o cabalo
- Coa miña voz eu podo facer calquera cousa - Dixo todo chulo
Pero a pesar de todos os seus intentos, non logrou adoptar exactamente a voz do cabalo e perdeu ademais a súa propia voz.
Así, quedou sin a voz do cabalo e sin a súa voz antiga.
Os vermes de seda
Había unha vez uns vermes que estaban na súa casiña comendo. Cando de súpeto, soou unha alarma:
-RIIIINNNG, RIIINNNG
- É hora!
Un verme, que estaba durmindo encima da mesa dixo:
- Que pasou?! Por que berrades?!
-Veña que é a hora da coroación da bolboreta!-Dixo outro verme que pasaba por alí.
Cando todos estiveron alí púidose contemplar a un verme xigante que levaba unha coroa:
-ESTADES LISTOS?!
-Siii!
- SEGUROS?!
- Que sii!
Entón, colgaron das follas colocadas na parte superior unhas cordas nas que todos os vermes lanzáronse. Nun movemento tan rápido como un pestanexo empezáronse a ver uns casullos de fío nos que os vermes habían desaparecido no interior. Pasaron días, semanas e non sei se algún ano, e por fin un día saíron dos casullos unhas fermosas bolboretas de todos os colores, pero…
Unha bolboreta non nacera! Todas as que estaban presentes rodearon aquel pequeno casullo no que se vía unha forma tamén pequena que estaba en movemento, todas estaban moi tristes, xa que sabían que podían perder a súa amiga, nese momento o fío empezou a romper e puidose ver outra bolboreta moito máis fermosa que había loitado por saír de alí.
Ensinanza:Nunca tires a toalla, por moito que che doa.
Versionada. Sara O motorista e o patinador.
Un día, un patinador estaba patinando por un paseo o lado da estrada . De repente pasou un motorista e díxolle:
-Que fas patinando, podendo moverte se cansarte?
-Pero ti tes que pagar cartos na gasolina, e eu non gasto nada.
- Eu podo ir mais rápido. Tocando un botón!
- Cos patines non se contamina.
-Cos patines chegas mais tarde a outros lugares.
-Xa pero eu non teño que pagar cambiando as rodas cando se te pinchan nin o motor si se estropea nin outras pezas que teñas na moto e tampouco teño que pasar a revisión.
-E verdade.Ensinanza:.....Hugo V
A LINGUAXE DUN PORQUIÑO
Érase unha vez un porquiño moi gordiño que tiña grande inquietudes; queira coñecer mundo pero a súa nai nunca o levaba de viaxe. Ela sentíase moi comodo na casiña, cousa moi natural despois de todo.
O noso porquiño andaba dun lado para outro, roncando a súa desgracia, ata que un día, decidiu marchar da casa e comezar a vagabundear por aí.
Camiñando, camiñando, encontrouse un canciño, que o saudou cun pequeno ladrido. ``Guau, Guau.´´-repetia o felino unha e outra vez. O porquiño, quería imitalo, pero resultaba moi difícil.
Máis adiante, o porquiño atopouse con outros animais, cada un de distinta raza. Primeiro fai un paxariño laranxa; despois, dona Cebra. Os dous saudaron usando o seu linguaxe que o porquiño intentaba imitar; o resultado do seu esforzo non era, en verdade, moi brillante, pero el insistía unha e outra vez.
Entretanto, dona Porca saíu en busca do seu fillo e non tardou en encontralo.
Chea de ledicia, saudouno soltando seus peliculiares ronquidos ``Oink, Oink.´´
O querer imitar a súa nai, o porquiño deuse conta de que o seu linguaxe era máis fácil para el e ademais o que mais lle gustaba era o Oink, Oink -repetía o porquiño mentres regresaba a casa, acompañado pla súa nai.
MORALEJA:Non pode saír da casa sen saber outros linguaxes.MARÍA
